نخستین دستور گردآوری فرهنگ مردمی

 از سال 1872م، محققان شرق‌شناس به تحقیق در زمینة فولکلور تاجیک و فرهنگ مردمی پرداختند. از سال 1872م تا آغاز سال 1920م، تعداد عمومی پژوهش و طبع و نشر فولکلور تاجیک از 77 نگذشته است. درواقع، تحقیق و انتشار ایجادیات شفاهی (نظم و نثر شفاهی) خلق در سال‌های بیست، در زمان شوروی وسعت یافت؛ به‌طوری که در این سال‌ها تعداد تحقیق و چاپ این آثار به شصت اثر رسید و در شهر دوشنبه مراکز تحقیق فولکلور تاجیک ایجاد شد. یکی از کسانی که تأثیر زیادی در جمع‌آوری ایجادیات شفاهی مردمی تاجیکستان داشت، نذرالله بیکتاش بود که گرفتار غرض‌های سیاسی و شخصی شد. وی یکی از نخستین علمای تاجیک است که در رشد علم فیلولوژی تاجیکستان سهمی عمده داشت. افزون‌بر این، بیکتاش در این روند نقش سروری نیز داشته است. وی رئیس کمیتة تاجیک‌شناسی بوده و سروری بخش فیلولوژی نخستین مؤسسة علمی، یعنی انستیتوی تحقیقات علمی تاجیکستان (۱۹۳۰-۱۹۳۲م) را برعهده داشته است. نگارنده در این مقاله سعی دارد تا توجه خوانندگان محترم را به یکی از تألیفات دستوری بیکتاش باعنوان دربارة غن (جمع) کردن ادبیات دهنکی (شفاهی) خلق معطوف کند که گواه مایة علمی و آگاهی او از مسائل فولکلورشناسی نوین است.